برای رسیدن به «موجِ موفّقیّت» و «اوجِ مقبولیّت»،
نه «سانسور» وجود دارد و نه «آسانسور»؛
بلکه هر «فرد» با هر گونه «شگَرد»،
می تواند خود به طورِ «آزاد» و در «حدِّ استعداد»،
«پلّکانِ رشد» و «نردبانِ رشاد» را
از «دورانِ کودکی»،«یکی یکی» بپیماید.
در چنین «جامعه ای» هیچ «قائمه ای»،
جز «قانونِ عادلانه» نمی تواند «ستونِ این آشیانه» را برپا نگه دارد
تنها «آیینِ جلالت»،اجرای «موازینِ عدالت» است.
«ژنِ خوب» در هر «وِرژنِ مرغوب»،
جز اتّکا بر «نهاد» و «استعدادِ» خود،
نمی تواند «مقامی برگزیند» و بر کرسیِ «فرنامی بنشیند»!
در این شهر نه کسی «تن» می فروشد و نه «وطن»!
همه «دست ها دستیار»اند و همه «پای ها،پایدار».
«استمرارِ بهروزی» و «استقرارِ پیروزی»،
«سرشتِ معلوم» و «سرنوشتِ محتومِ» این مردم است.
برچسب : نویسنده : m-attari بازدید : 117